Dzień Flagi to polskie święto, które wprowadzone zostało na mocy ustawy z 20 lutego 2004 roku.
Data 2 maja na święto Dnia Flagi nie została jednak wybrana przypadkowo. Pierwszym powodem było to, że w czasach PRL-u, w tym dniu zdejmowano flagi państwowe po 1 maja, by nie były eksponowane w dniu zniesionego przez władze komunistyczne Święta Konstytucji 3 Maja. Drugim powodem było założenie 2 maja 1945 roku biało-czerwonej flagi na Kolumnie Zwycięstwa – Siegessaule oraz na Reichstagu w Berlinie, przez polskich żołnierzy zdobywających stolicę hitlerowskich Niemiec.
Historycznie polskie barwy narodowe wywodzą się z barw herbu Królestwa Polskiego i herbu Wielkiego Księstwa Litewskiego. W symbolice polskiej flagi biel pochodzi od bieli orła, będącego godłem Polski, i bieli Pogoni – rycerza galopującego na koniu, będącego godłem Litwy. Oba te godła znajdują się na czerwonych tłach tarcz herbowych. Na fladze biel znalazła się u góry, ponieważ w polskiej heraldyce ważniejszy jest kolor godła niż tła.
Zgodnie z etykietą flaga, którą eksponujemy, powinna być czysta, niewyblakła i niepostrzępiona.
MSWiA w specjalnie opublikowanym poradniku podkreśla, że każdy obywatel Rzeczypospolitej Polskiej ma prawo wywiesić flagę państwową na swoim domu, a także w oknie lub na balkonie swego mieszkania. Szerokość takiej flagi nie może być mniejsza niż 1/3 długości drzewca lub większa niż 1/2 jego długości. Najczęściej drzewce są umieszczone w uchwycie pod kątem ok. 45 stopni do ściany budynku, ale można je również umieścić poziomo na balkonie lub w oknie. MSWiA zastrzega, że flag państwowych nie powinno się wywieszać w dni deszczowe i przy bardzo silnym wietrze. Należy je też jak najszybciej zdjąć w czasie burzy lub śnieżycy. Flaga nigdy nie może dotknąć podłogi, ziemi, bruku lub wody.
