Ważnym elementem krajobrazu Wdeckiego Parku Krajobrazowego obok rzeźby terenu i szaty roślinnej są wody powierzchniowe. Obszar parku należy do zlewni Wisły i jej lewego dopływu Wdy. Zwierciadło wód gruntowych występuje na ogół głęboko. Podczas wiosennych roztopów lub większych opadów woda zatrzymywana jest w niewielkich bezodpływowych zagłębieniach terenu. W dolinie o wysokich i stromych brzegach, płynie wykorzystywana turystycznie rzeka Wda. Wypływa ona z jeziora Krężno k. Bytowa na wysokości 160 m n.p.m. Odcinek od Jeziora Wdzydze do Zbiornika Żurskiego (ujście rzeki Prusiny) stanowi bieg środkowy rzeki. Charakteryzują ją duży spadek (ok 0,72 ‰), liczne meandry oraz zwężenia. Wzdłuż całego swojego biegu Wda przyjmuje liczne dopływy. Najważniejsze z nich to Ryszka (powierzchnia zlewni: 103,5 km2), Sobińska Struga (103,3 km2) i Prusina (101,2 km2). Poniżej wypływu Wdy z Jeziora Wdzydze, znajduje się śluza piętrząca i regulująca wody rzeki poniżej jeziora. Rzeka poniżej w/w jeziora jest skanalizowana stanowiąc tzw. Kanał Wdy, a jej wody służą do nawadniania Łąk Czerskich o pow. 500 ha i zasilania stawów rybnych w Uroży (Szczęsny 1992). Środkowy odcinek Wdy przepływa przez lesiste obszary Parku z dużymi fragmentami naturalnych lasów liściastych. Wda tutaj silnie meandruje a jej dolina wcięta jest 10-15 m w powierzchnię sandru. Najpiękniejszy widokowo odcinek Wdy znajduje się między ujściem Brzezianki a miejscowością Tleń, gdzie rzeka wartkim nurtem przedziera się wśród lasów wąskim i krętym, przełomowym korytem. W odległości około 5 km poniżej ujścia Brzezianki tworzy ona pętlę, zwaną uroczyskiem “Krzywe Koło”. Walory krajobrazowe tego terenu, spotęgowane wspaniałymi fragmentami naturalnych lasów liściastych, należą do najpiękniejszych w Borach Tucholskich (Boiński 1996).
